Pierwszą tego typu akcją będzie pytanie do publiczności. Może zagadką dla jednych a może błahostką dla innych, ale pytanie 😉
Napisał do mnie Seweryn Grambor z pytaniem o sztandar Stowarzyszenia Weteranów Armii Polskiej we Francji.
Czy coś wam wiadomo o takim stowarzyszeniu? Cokolwiek?
I już wszystko jasne.
Zdjęcie które nabyłem w ramach wymiany to tzw Hallerczycy
Stowarzyszenue Weteranow Armii Polskiej we Francji. Placówka w Pabjanicach.
Dziękuję za pomoc Stanislaw Misiek i Iwona Krakowska
Pabianiczanie walczyli w szeregach armii generała Józefa Hallera. W 1925 roku powstała w naszym mieście placówka Związku Hallerczyków, o czym informował „Hallerczyk” nr 6/ 1925 r.
Placówka pabianicka, która dopiero co powstała, bo datuje swe istnienie od 1 stycznia 1925 r. rozwija się pomyślnie. Staraniem placówki odbyło się w niedzielę dnia 1 lutego br. w Pabianicach uroczyste nabożeństwo za poległych Hallerczyków. Rozklejone w mieście klepsydry oraz zaproszenia pokrewnych organizacji i rodzin po poległych Hallerczykach odniosły swój zupełny skutek, wobec czego uroczystość wypadła imponująco.
Udział w uroczystości wzięły następujące organizacje ze sztandarami: Chorągiew Łódzka, Weterani 1863 r., Sokoli, Harcerze, Straż Ogniowa, Towarzystwo Śpiewacze „Lutnia”, Związek Ludowo – Narodowy, Chrześcijańska Demokracja, Związek Tkaczy, Stolarzy, Murarzy, Rzeźników. Ogółem było reprezentowanych 15 sztandarów.
Pochód wyruszył z lokalu placówki przy dźwiękach orkiestry Straży Ogniowej, do kościoła NMP. Nabożeństwo odprawił ks. Warchoł. Do mszy św. usługiwali Hallerczycy kol. Stankiewicz i Gilewicz. Okolicznościowe kazanie wygłosił ks. Musiał charakteryzując wszystkie przejścia i boje Hallerczyków podając jednocześnie cel i zadania Związku Hallerczyków, prosił dalej by ten sztandar na którym wypisane są bitwy, w których udział brali Hallerczycy i za który krew przelewali nie został skalany. W końcu zwrócił się do wszystkich obecnych organizacji, nawołując do zgody i jedności, by podali sobie ręce i opasali Polskę dookoła nie pozwalając wrogowi zewnętrznemu wkroczyć do niej, jak również czuwali nad wrogiem wewnętrznym.
Po nabożeństwie orkiestra odegrała „Boże coś Polskę”. Pochód ruszył w tym samym porządku do lokalu placówki, gdzie na dziedzińcu ustawiły się wszystkie organizacje wraz z orkiestrą.
Uroczystość ta, która znalazła uznanie i poparcie tamtejszego społeczeństwa niezawodnie przyczyni się do rozkwitu Placówki Pabianickiej. (Hallerczyk. Organ Związku Hallerczyków, 20 marca 1925 r.)